Τόπος: Μυλωπότας, Ίος
Ημερομηνία: Κυριακή 31 Αυγούστου 2003
Ώρα: 05.23 Τοπική, 2.23 UT
Χαράματα… Μετά από καλοκαιρινή νυχτερινή διασκέδαση έντασης και χαλάρωσης ταυτόχρονα. Έχουμε επιστρέψει στο δωμάτιο μας και ατενίζουμε το όμορφο τοπίο της γαλήνιας θάλασσας και τον νυχτερινό ουρανό. Ο ουρανός είναι καθαρός, τα φώτα λιγοστά και τα αστέρια “χορεύουν” πάνω από τα κεφάλια μας.
Εμείς παρατηρούμε τον ουρανό από το ζενίθ μέχρι βόρειο-ανατολικά, όπου μπροστά μας είναι το βουνό του νησιού και μας καλύπτει το πεδίο κάτω από τις 50 μοίρες περίπου. Χαζεύουμε την όμορφη Κασσιόπη που βρίσκεται ακριβως μπροστά μας, μέχρι τον Ορίωνα που βρίσκεται ανατολικά μας. Σε λίγη ώρα θα ανέτειλε ο ηλιος…
Και ξαφνικά μέσα στην ηρεμία εμφανίζεται ένας επισκέπτης. Συνήθως οι επισκέπτες αυτού του τύπου είναι ταχείς, λαμπεροί, όμορφοι και ζουν ελάχιστα. Αντίθετα ο συγκεκριμένος διάττοντας εμφανίστηκε αργά-αργά και νωχέλικα γλύστρησε στον ουρανό. Το φαινόμενο μέγεθος του ήταν γύρω στο -2.0 . Εμφανίστηκε κάπου πάνω από τόν Ορίωνα και αρχισε να διαγράφει την πορεία του στον ουρανό με πολλή αργή ταχύτητα και μια τεράστια ουρά που ήταν περίπου 10 με 15 μοίρες. Ενστικτωδώς κράτησα το χρόνο με το ρολόϊ μου. Δεν είδαμε πότε ξεκίνησε η τροχία του διότι ήταν εκτός του οπτικού μας πεδίου. Όταν τον εντοπίσαμε διέγραφε ήδη τον ουρανό. Επειδή το θέαμα ήταν καταπληκτικό κανένας μας δεν άφηνε τον διάττοντα για να φέρει την ψηφιακή του μηχανή και να αποθανατίσει τη σκηνή. Μετά την εκπληκτικά όμορφη πορεία του χάθηκε κάπου δίπλα στη Κασσιόπη.
Στο σχεδιάγραμμα φαίνεται περίπου η τροχιά του. Ουσιαστικά χάθηκε πίσω από το βουνό που βρισκόταν μπροστά μας. Έκπληκτος κοίταξα το χρονόμετρο μου: 45 δευτερόλεπτα !!!
Μετά από αυτό το υπέροχο δώρο του σύμπαντος και την στιγμίαια ένταση που περάσαμε πήγαμε για ύπνο όντας πλέον σε άλλο επίπεδο…
